Hierbij is het noodzakelijk om eerst vast te stellen dat de perceptie van geluid en muziek een subjectieve ervaring is. De muzikant hoort zichzelf anders dan de luisteraar die zich op een andere plek in de ruimte bevindt. De muzikant beslist zelf hoe hij klinkt (en het publiek beslist of hij terug mag komen).

Het is daarom belangrijk voor de muzikant om te weten hoe zijn geluid aankomt bij de luisteraar. De bedoeling is dat de luisteraar de klank zou moeten kunnen waarnemen vanuit de ruimte en niet vanuit één bepaald punt. De muzikant zal met en door zijn saxofoon de kamer/ruimte vullen met geluid, en niet alleen maar duidelijk hoorbaar zijn voor het publiek op de eerste rij.

Deze “ruimtevullende sound” is de fundamentele eigenschap van alle Sequoia saxofoons. Maar deze eigenschap is uiteraard niet alleen belangrijk voor het publiek, maar wordt ook waargenomen door de speler zelf en maakt het musiceren minder inspannend. Dus het is niet alleen interessant voor degenen die spelen voor een publiek, maar ook voor de hobby muzikant of beginner die thuis voor zichzelf speelt.

Een ruimtevullende en warme toon wordt door zowel de muzikant als luisteraar aangenaam ervaren. Een harde toon die geen warmte heeft en een penetrant geluid heeft klinkt voor de luisteraar al snel opdringerig en vermoeiend.

Maar een vette gedefinieerde kernachtige toon aan de ene kant en een kamervullende en warme/smoothere klank aan de andere kant hoeven zich niet wederzijds tegen elkaar uit te sluiten. Een saxofoon kan doorgaans zeker dezelfde volheid en projectie (kern) hebben. Het geluid van het instrument gaat dan in zowel de breedte als naar voren. Een saxofoon die beide kan is zeer moeilijk te bouwen en zeer weinigen kunnen het, maar de Sequoia saxen kunnen het. We hebben het toegepast in het ontwerp en waren verbaasd in welke mate dit bereikt kan worden. Afhankelijk van het specifieke type varieert het aandeel van het ruimtevullende effect en de projectie. De sterkste combinatie van deze twee geluidskenmerken heeft de Sequoia booster (zie beschrijvingen van elk model hier beneden). Maar elke muzikant heeft uiteraard van zichzelf  een eigen aanpak  waaruit een bepaalde klankeigenschap voortvloeit. Daarom zijn er verschillende Sequoia modellen, zodat iedereen een saxofoon kan vinden die qua klank bij hem of haarpast. De kleine verschillen in uiterlijk alleen dienden om tonale verschillen te produceren. De optische verschillen tussen de verschillende types zijn slechts neveneffecten. We zien onszelf als klank-ontwerpers en niet als een mode-ontwerpers.

Dat is eigenlijk iets wat men niet wil, maar bijna elke saxofoon heeft. Vanaf een bepaald volume zal het geluid harder én vaak kouder worden. Daarbij neemt de volheid van de klank af bij stijgende dynamiek ,et als gevolg dat de sax gaat schreeuwen. Het zou eigenlijk het tegenovergestelde moeten doen.

In plaats van een dynamische grens te hebben, zou de dynamiek verder moeten opengaan en “ontvouwen”. Precies dat hebben we in de Sequoia geïmplementeerd. Dit betekent niet dat de Sequoia’s absoluut geen dynamische limiet hebben. Maar weinigen zijn er tot nu toe in geslaagd om het hoorbaar te maken… zeker bij de Sequoia Lemon.

Wat is het verschil tussen een student en een professioneel instrument? Deze schijnbaar eenvoudige vraag trekt soms avontuurlijke antwoorden naar zich toe. Voorheen was het verschil vrij gemakkelijk te herkennen: het student instrument had minder kleppen, of de intonatie en het geluid waren aanzienlijk slechter dan het professionele instrument. Vandaag de dag verschillen saxofoons bijna niet in het aantal kleppen. Intonatie en geluid zijn zelfs vaak goed bij student instrumenten. Dus wat is het verschil? Teruggebracht tot een zin, kan men zeggen dat een professionele muzikant met een professioneel instrument zijn techniek ten volle kan benutten. Zo kan hij het geluid kleuren bv. lichter of donkerder, breed of smal, verschillende dynamieken toepassen, het buigen/kneden van het geluid, of andere effecten. Hij moduleert het geluid.

En de beginner of de amateur, wat heeft hij daaraan? Wel, men kan alleen maar leren waartoe men de mogelijkheden krijgt. Als een instrument meer of minder een bepaalde klank heeft, ongeacht hoe goed je het ook aanblaast, kan men niet steeds het geluid moduleren. Sequoia’s zijn volledig moduleerbaar. Dat was een van de voorwaarden van het Sequoia-concept!

Parelen of sprankelen betekent dat men bij snelle (legato) loopjes elke noot onderscheidden kan en dus de saxofoon niet over de melodieën heen “veegt”.

Ook hier is het belangrijk dat het instrument omzet wat het als invoer ontvangt. Sequoia saxofoons kunnen dat uitstekend.

Door het ontwerp klinkt niet elke noot van een saxofoon gelijk. Theoretisch zou men een saxofoon kunnen construeren waarbij elke noot perfect in balans is. Mar dat zou enkel mogelijk zijn met bijzondere vingerettingen die in de praktijk haast niet toe te passen zijn. Maar natuurlijk kan men de homogeniteit optimaliseren waarbij de verschillende registers goed bij elkaar passen. Dat is wat we hebben gedaan.

Dat is bij een blaasinstrument niet erg objectief en dus een moeilijke kwestie. Een perfect stemmende instrument kan (helaas) niet bestaan. De luchtkolom begint in het lichaam van de speler. Hij is een deel van het instrument. De intonatie is ook grotendeels van zijn techniek afhankelijk. Aldus eenzelfde instrument kan voor de eene speler heel goed intoneren, terwijl het voor iemand anders zeer moeilijk kan zijn. Men kan als bouwer slechts proberen een gemiddelde hierin te vinden zodat de meeste spelers er tevreden over zijn.

De intonatie van Sequoia saxofoons is zeer neutraal en wordt als goed beheersbaar waargeworden.

Uiteraard moet een saxofoon goed aanspreken/reageren. Men wil niet vechten met zijn instrument, maar men wil ermee spelen. Overigens merkt een luisteraar als een muzikant moet vechten om zijn of haar sax te beheersen. Vechten musici hoort graag, muziek is geen competitieve sport. Om een saxofoon goed te laten aanspreken moet het materiaal goed kunnen “bewegen” en uitgebalanceerd zijn. Uiteraard moet de conische vorm van het corpus kloppen. Er is veel aandacht besteed om de aanspraak te optimaliseren. Het gedrag of respons verandert naarmate een instrument meer bespeelt wordt.

De perfecte ergonomie voor iedereen kan niet bestaan. Maar na de reparatie van talloze saxofoons van alle merken en het contact met de spelers en hun problemen, hadden we een goede voedingbodem om de meest optimale ergonomie toe te passen op de Sequoia saxofoons. Het doel is dat wanneer men de sax benadert met de natuurlijke kromming van de handen elke vingertop op de daarvoor bestemde klep valt en de machaniek toelaat dat elke beweging heel natuurlijk en vooral spanningsloos aanvoelt.

Wij hopen dat u nu inzicht heeft gekregen in het Sequoia-concept. Als u een Sequoia bespeelt zult u merken dat dit niet zomaar een saxofoon is die voor een zeer toegangkelijke prijs aangeboden wordt. U zult versteld staan van de mogelijkheden die u dit instrument zal bieden en de kwaliteit waarmee het gebouwd is.

Maar deze tekst lezen volstaat natuurlijk niet!

Probeer ze uit bij de tot nu toe enige dealer in Nederland, SafeSax!